Zaloguj się

PPWR: Dlaczego kupujemy powietrze?

W erze rosnącej świadomości ekologicznej regulacje zawarte w rozporządzeniu PPWR stają się kluczowym wyzwaniem dla przedsiębiorców. Zbyt duże opakowania, choć na pierwszy rzut oka wydają się niegroźne, niosą ze sobą poważne konsekwencje – zarówno dla środowiska, jak i dla firmy. Dodatkowe centymetry, zwiększona waga i objętość przesyłek zwiększają koszty transportu i magazynowania, a także generują więcej odpadów. Redukcja sztucznie zwiększanej przestrzeni oraz optymalne dopasowanie opakowań do produktów stanowią nie lada wyzwanie dla przedsiębiorców.

Co oznacza pusta przestrzeń i jak dopasować opakowanie do produktu? Jakie nowe wymagania stawiają przed nami nowe przepisy? Co to oznacza dla Twojej firmy? Jeśli chcesz poznać odpowiedź na te pytania, czytaj dalej. Przekonaj się, jak minimalizowanie zbędnej przestrzeni może wpłynąć na efektywność Twojego biznesu, jak i ochronę środowiska.

Co oznacza “pusta przestrzeń”?

Mówiąc najprościej, „pusta przestrzeń” to nadmiar miejsca w opakowaniu, którego funkcja nie jest bezpośrednio związana z ochroną czy logistyką produktu. Przykłady wypełnień? Wypełniacze powietrzne, nadmiarowa folia bąbelkowa, pianka, ścinki papieru, polistyren, wełna drzewna i inne materiały, które jedynie wypełniają przestrzeń bez realnego wpływu na ochronę towaru.

Jakie są nowe wymagania?

Zgodnie z projektowanym rozporządzeniem PPWR przedsiębiorcy będą musieli ograniczyć pustą przestrzeń w opakowaniach.  Poniżej znajdziesz wytyczne dotyczące wymogów wynikających z tych regulacji:

1. Optymalne projektowanie opakowań

Opakowanie musi być zaprojektowane tak, aby jego masa i objętość były ograniczone do minimum niezbędnego do zachowania jego funkcjonalności, biorąc pod uwagę użyte materiały.

2. Zakaz wprowadzania niepotrzebnych opakowań

Opakowania, które nie spełniają kryteriów wydajności, określonych w załączniku IV, nie mogą zostać wprowadzone do obrotu. W szczególności należy unikać opakowań, które mają na celu zwiększenie postrzeganej obojętności produktu, poprzez zastosowanie podwójnych ścianek, fałszywe dna i zbędne warstwy. Wyjątek stanowią opakowania, których projekt podlega wymogom dotyczącym chronionych oznaczeń geograficznych na mocy przepisów Unii Europejskiej.

3. Ograniczanie pustej przestrzeni

Pustą przestrzeń w opakowaniach powinno się ograniczyć do minimum. Można to osiągnąć w następujący sposób:

  • Opakowania zbiorcze i transportowe (w tym opakowania dla handlu elektronicznego): zmniejszenie pustej przestrzeni w stosunku do całkowitej ilości produktów zapakowanych zbiorczo lub transportowanych oraz ich opakowań handlowych.
  • Opakowania handlowe: zmniejszenie pustej przestrzeni w odniesieniu do całkowitej objętości produktu w opakowaniu i jego właściwości,

4. Dokumentacja techniczna

Spełnienie powyższych wymogów należy wykazać w dokumentacji technicznej, która zawiera:

  1. wyjaśnienie dotyczące specyfikacji technicznych i norm oceny opakowania;
  2. określenie wymogów dotyczących projektu, które uniemożliwiają dalsze ograniczenie masy lub objętości opakowania;
  3. wyniki badań oraz inne źródła, które potwierdzają konieczną do oceny objętości lub masy opakowania.

W przypadku opakowań wielokrotnego użytku do oceny spełnienia wymogów konieczne jest uwzględnienie ich funkcji.

Ile maksymalnie wolnej przestrzeni?

Zgodnie z przepisami, podmioty gospodarcze muszą zapewnić, aby pusta przestrzeń w opakowaniach nie przekroczyła 40% całkowitej objętości opakowania.

Art. 21 ust. 1.

Podmioty gospodarcze, które dostarczają produkty dystrybutorowi końcowemu lub użytkownikowi końcowemu w opakowaniu zbiorczym, opakowaniu transportowym lub opakowaniu dla handlu elektronicznego, zapewniają, aby współczynnik pustej przestrzeni wynosił maksymalnie 40%.

Konsekwencje dla przedsiębiorców

Wprowadzenie na rynek zbyt dużych opakowań może nieść za sobą szereg negatywnych skutków.

  • Kary finansowe i regulacyjne

Nowe przepisy przewidują nałożenie sankcji na firmy, które nie spełnią określonych norm dotyczących dopuszczalnych wielkości pustych przestrzeni w opakowaniach. Firmy stosujące nadmiernie duże opakowania mogą zostać ukarane grzywnami.

  • Negatywny wizerunek marki

W dzisiejszych czasach konsumenci coraz bardziej zwracają uwagę na ekologiczne podejście do życia, w związku z czym nadmierne pakowanie może wzbudzać negatywne reakcje klientów. Przedsiębiorstwa, które nie stosują się do nowych standardów, ryzykują utratę zaufania oraz lojalności klientów.

W skrócie:

  • Pusta przestrzeń oznacza nadmiar miejsca w opakowaniu, który nie jest związany bezpośrednio z ochroną produktu, np. wypełniona materiałami, takimi jak folia bąbelkowa czy chipsy styropianowe.
  • Minimalizacja pustych przestrzeni to kluczowy krok w kierunku bardziej zrównoważonego projektowania opakowań, co ma przyczynić się do ograniczenia odpadów i zmniejszenia kosztów operacyjnych.
  • Nowe przepisy PPWR nakładają na przedsiębiorców obowiązek ograniczenia pustej przestrzeni, przy czym może ona wynosić maksymalnie 40% w opakowaniach zbiorczych i transportowych.
  • Zbyt duże opakowania generują więcej odpadów, co wpływa zarówno na środowisko, jak i na wizerunek firmy.
  • Firmom, które nie spełnią wymogów nowych regulacji, grożą kary finansowe.

Ekomodulacja: zbędna opłata czy aktywizacja wprowadzających?

Temat odpowiedniego gospodarowania odpadami opakowaniowymi stał się priorytetem nie tylko z uwagi na ochronę środowiska, ale też kwestie spełnienia wymogów regulacyjnych Unii Europejskiej.  Jednym z narzędzi w ramach systemu Rozszerzonej Odpowiedzialności Producenta (ROP), mającym na celu popchnięcie przedsiębiorców do bardziej zrównoważonego projektowania opakowań jest ekomodulacja.

Czym jest i na czym polega ekomodulacja? Czy to skuteczne narzędzie, które zrewolucjonizuje podejście do ekologii, a może tylko zbędna opłata, która obciąży Twoją firmę?

Czym jest ekomodulacja?

Wyobraź sobie, że opłaty za opakowania, które Twoja firma wprowadza na rynek, zależą od tego, jaki mają wpływ na środowisko. Co to oznacza w praktyce? Im trudniej poddać je recyklingowi, tym więcej zapłacisz. Ekomodulacja ma zatem zachęcić przedsiębiorców do bardziej zrównoważonego projektowania opakowań. Zgodnie z art. 17, ust. 1 Ustawy opakowaniowej wprowadzający produkty w opakowaniach ma obowiązek zapewniać recykling odpadów opakowaniowych tego samego rodzaju co opakowania, w których wprowadził produkty na rynek. Zatem jeśli nie dopełnisz tego obowiązku, konieczne będzie wniesienie opłaty produktowej, której sposób obliczania jest przedstawiony w załączniku nr 2.

Wyzwanie czy szansa?

Kwestia ekomodulacji spotyka się z różnymi reakcjami. Z perspektywy przedsiębiorców to kolejna bariera, która zwiększa koszty produkcji i ostatecznie uderza w konsumentów. To szczególne wyzwanie dla małych firm, których przyszłość na rynku staje pod znakiem zapytania. Dostosowanie się do nowych regulacji może okazać się dla nich nierentowne. Jednak analizując sytuację pod kątem środowiska, takie rozwiązanie ma ogromny potencjał. Ekomodulacja może stać się impulsem do rewolucji w projektowaniu opakowań – bardziej zrównoważonych, innowacyjnych i przyjaznych środowisku. To także duży krok w kierunku gospodarki o obiegu zamkniętym, której założeniem jest to, aby odpad stanowił surowiec, a nie problem.

Gdzie doszukiwać się przyczyn?

Nowe przepisy dotyczące opakowań mają stanowić rozwiązanie poniższych problemów:

  • Stale rosnąca ilość odpadów opakowaniowych: W obliczu zmieniających się nawyków konsumpcyjnych, m.in. wzrost zakupów online i dostaw do domu, dotychczasowe przepisy nie znajdują skutecznego rozwiązania.
  • Bariery utrudniające recykling: Skomplikowane konstrukcje opakowań i niejasne etykietowanie stanowią przeszkodę w efektywnym wdrażaniu gospodarki o obiegu zamkniętym.
  • Niska jakość recyklingu opakowań z tworzyw sztucznych i ograniczone wykorzystanie surowców wtórnych utrudniają zmniejszenie zależności od materiałów pierwotnych przy produkcji opakowań.

Zgodnie z założeniami Rozporządzenia PPWR (Packaging and Packaging Waste Regulation) od 1 stycznia 2030 r. opakowania będą musiały być zaprojektowane w taki sposób, aby zawierały minimalną ilość pustych przestrzeni i nadawały się do recyklingu.

W skrócie:

  • Ekomodulacja to mechanizm, który nakłada na przedsiębiorców obowiązek wnoszenia opłaty za opakowania w zależności o tego, jaki mają wpływ na środowisko.
  • Celem ekomodulacji jest zachęcenie firm do projektowania opakowań bardziej przyjaznych środowisku i łatwiejszych do recyklingu.
  • Wśród przyczyn wprowadzenia konieczności ekoprojektowania znajdują się rosnąca ilość odpadów opakowaniowych, bariery w recyklingu oraz niska jakość opakowań z drugiego obiegu.
  • W ramach rozporządzenia PPWR od 1.01.2030 r. opakowania muszą być zaprojektowane w sposób minimalizujący puste przestrzenie i nadający się do recyklingu.